In de 17de en 18de eeuw bestond de bevolking van Hindeloopen voor het merendeel uit schippers of scheepskapiteins, stuurlieden en matrozen, die jaarlijks in maart uitzeilden met zogenaamde “Fluiten”. De Fluiten deden twee reizen naar de Oostzee en keerden in oktober of november terug. Deze schepen waren meest onder toezicht van Hindeloopers Boekhouders gebouwd en waarvan de aandelen voor een groot deel door Amsterdammers en Zaandammers, en voor een minder gedeelte door Hindeloopers, in bezit waren. Met deze schepen voer men naar Rusland en Scandinavië, hetgeen voor hen al sinds eeuwen bij uitstek bekend en vertrouwd terrein was, om hout te halen. Het hout werd daarna door de reders in Amsterdam of Zaandam verkocht. Destijds behoorden hier ongeveer 80 van zulke Fluiten bij Hindeloopen en waren er 3 scheepstimmerwerven voor kleinere vaartuigen, 3 lijnbanen, 3 zeilmakerijen, 3 tonslagterijen en verscheidene schilders en ververs.
De schippers haalden elk voorjaar hun schip uit Amsterdam om naar de Hindelooper rede te brengen en daar van alles te voorzien wat men kon krijgen. Bij het aan boord gaan, vergezelden de vrouwen van de schipper, stuurman, bootsman en kok hun mannen tot aan de buitengaten. Daar namen ze afscheid en werden dan met schuiten weer naar huis gebracht. Bij de laatste terugkomst van de schepen in hat najaar werd de overgeblevene proviand aan wal gebracht en uitgereikt aan de minder vermogende en schijnbare armen, want wezelijke armoede bestond er in de tijd niet. Daarna voeren de schippers, vergezeld door hun vrouwen, naar Amsterdam. In de winter lagen de Fluiten daar omdat Hindeloopen niet beschikte over een beschutte haven. In Amsterdam kochten de vrouwen materialen en stoffen die door de VOC uit het verre Oosten waren gehaald. Deze stoffen werden daarna verwerkt in de kleding die kenmerkend was voor Hindeloopen in die tijd. Het is duidelijk dat de scheepsvaart een grote invloed heeft gehad op de cultuur in Hindeloopen. Een ander voorbeeld hiervan is de Scandinavische invloed op de taal die toen en nu nog in Hindeloopen wordt gesproken.
Bronnen:
- S.O. Roosjen, N.D. Kroese, W. Eekhoff. Merkwaardigheden van Hindeloopen; bevattende Historische Bijzonderheden Omtrent de Woningen, Kleeding Gebruiken en Taal de Hindeloopers, benevens Taalproeven in Rijm en Onrijm. W. Eekhoff, Leeuwarden, 1855.
- F.S.S. van Heemstra. De klederdracht van Hindelopen. Groningen, Jakob’s drukkerij, 1950.
